Εγώ είμαι ο γαμπρός.

 Με 1000 κατέβαινε τον κεντρικό δρόμο μιας μικρής επαρχιακής πόλης ο
 μηχανόβιος, όταν για κακή του τύχη τον σταμάτησε ένας τροχονόμος.
-Κύριε πόλισμαν, άρχισε ευγενέστατα ο τύπος, να σας εξηγήσω.
-Δεν θα μου εξηγήσεις τίποτα, τον κόβει αγριεμένος ο μπάτσος. Παρκάρισε τη
 μηχανή σου και γραμμή για το τμήμα.
-Μα, ήθελα απλώς να σας πω., συνεχίζει στον ίδιο τόνο ο κακομοίρης.
-Σκασμός και ακολούθησε με, ανένδοτος ο τροχονόμος.
Με τα πολλά, έφτασαν στο τμήμα, όπου ο τροχονόμος διέταξε τον τύπο να μπει
 σ ένα κελί μέχρι να γυρίσει ο διοικητής.
Πέρασε μια ώρα, δύο, τρεις. σε κάποια στιγμή πλησιάζει ο μπάτσος το κελί
 και σε μια έκρηξη αβροφροσύνης, λέει στον τύπο:
- Αντε, είσαι και τυχερός. Ο διοικητής λείπει στο γάμο της κόρης του, και
 όταν γυρίσει θα έχει τα κέφια του.
-Μπα, δε νομίζω. απαντάει ο δικός σου.
Εγώ είμαι ο γαμπρός.