θεραπεία.

 Το 1922 το Νοσοκομείο του νησιού γέμισε τραυματίες.
Ένας Καρπενησιώτης τραυματίας παραπονιέται στο γιατρό και λέει:
Γιατρέ μου, κάθε πρωί, που ξυπνώ, μούρχονται ζαλάδες,
πονοκέφαλοι και κομμάρες.
Πόσην ώρα βαστά αυτή η ταραχή; ρωτά ο Χιώτης γιατρός.
Μα ως μισή ωρα.
Ε, να ξυπνάς λοιπό μισή ώρα πιο αργά.